Op 11 december 2019 beleefde de korte film VERLATEN eindelijk haar online première. De film zelf ging op 5 juli 2018 in première voor een groep genodigden en werd daar al heel goed ontvangen. Na een reis langs diverse filmfestivals in onder andere de Verenigde Staten en Portugal is nu via YouTube, Vimeo en Facebook beschikbaar.

VERLATEN laat zien hoe Bram zichzelf meer en meer verliest door voortschrijdende dementie. Maar het gaat vooral over Lisette (Maria Brants) en haar innerlijke strijd. Het besef dat haar geliefde Bram voor altijd vertrokken is en de druk die het legt op hun onvoorwaardelijke liefde.

Regisseur Jouke van Til en producer Joery Minnema hebben samen met hun fantastische crew een hele mooie film gemaakt. Ik ben heel blij en heel trots dat ik hier een deel van mocht zijn. Bij de kennismaking en scriptlezing bleek al snel dat Maria en ik zowel met elkaar als met Jouke en Joery direct een hele goede klik hadden. Een band die van groot voordeel was bij de opnamen.

Voor mij persoonlijk was het een eerbetoon aan mijn pleegmoeder en mijn oma. Beiden waren in verschillende mate dementerend. Mijn oma kon in een half uur tijd tien keer het zelfde vertellen, leek soms nog heel scherp, maar begon meer en meer te vergeten. Mijn pleegmoeder Annie Hydra-Bakker werd vergeetachtig en was o zo bang om het zelfde te krijgen als haar moeder. Na twee heupoperaties en mede als gevolg van narcose-invloeden, raakte zij volledig de weg kwijt. Uiteindelijk wist ze bijna niet meer wie nog wie was, wilde ze iedere dag weer terug naar haar vader en moeder, naar de straat waar zij als kind gewoond had. Mijn pleegvader heeft haar al die tijd liefdevol verzorgd, ondanks de pijn die hij iedere dag gevoeld moet hebben. Voor mij was een tijdlang iedere ontmoeting met haar een strijd. Een confrontatie met een moeder die er misschien in lichaam nog wel was, maar in geest allang was vertrokken. Pas toen ik dat ging beseffen kon ik die strijd loslaten. Het is om deze reden dat ik koste wat kost de rol van BRAM wilde spelen. Gelukkig voor mij deelden de makers die mening om voor mij te kiezen.

Ik ben heel dankbaar voor alle reacties die ik via de verschillende sociale media mocht ontvangen. En ook voor de bijzondere persoonlijke gesprekken die ik met meerdere mensen naderhand heb mogen voeren. Bij ieder van hen was de pijn van het verlies, maar vooral de liefde voor hun geliefde intens voelbaar. Het delen maakt ondraaglijke pijn dan draagbaar.

Dementie is een verschrikkelijke ziekte met een enorme belasting voor de mensen in de directe omgeving. Het doet heel veel pijn te beseffen dat: ‘het huis er nog staat, maar de bewoner is vertrokken.’